در بحث تأمین و بهبود استاندارهایHSE  انتخاب کفش ایمنی مناسب برای کارگران جایگاه ویژ‎ه‎ی را به خود اختصاص می‎دهد. این امر بیش از هر چیز نیازمند آشنایی با امکانات قابل انتخاب برای کفش ایمنی و ملزومات هر صنعت است. علاوه بر آن، با فرض حداقل هشت ساعت شیفت کاری، و عدم امکان در آوردن کفش در این ساعات، مباحث راحتی و اورگونیمیتیک کفش نیز از دیگر نکات قابل توجه برای انتخاب و ابتیاع بهترین کفش ایمنی برای هر کارگاه می‎باشد. در یادداشتی که هم اکنون در اختیار شماست، نگارنده قصد خواهد داشت تا نکاتی را که ذکر آن به نظر ضروری می‎رسد را بیان کند.

اولین موضوع مهم در کفش ایمنی مناسب، همان طور که اشاره شد، مباحث مربوط به سازگاری کفش با ارگانیسم زنده‎ی پای انسان می‎باشد. برای ارضای این منظور در طی این سال‌ها ایده‎های زیادی ارائه و اجرا شده است. بیشترین توجهی که در این بین باید در نظر گرفته شود، توجه به لایه‌ی درونی کفی و رویه‌ی کفش می‌باشد.

 برای تشریح موضوع ساختار یک کفش را در نظر بگیرید. در نگاه اول هر کفش شامل یک رویه و یک کفی است. با این وجود خود کفی از سه بخش کفی بیرونی که با زمین در تماس خواهد بود، کفی پنهان که در وسط لایه‌های دیگر محبوس خواهد شد، و کفی درونی است که با پا مستقیماً در تماس است، متشکل شده است.

در بخش کفی درونی کفش ایمنی، باید از موادی استفاده شود که خاصیت ضدباکتریال، عایق در برابر حرارت و راحتی را داشته باشند. همچنین در برخی کفش‌ها در محل نوک انگشت شصت و مفصل پیشین آن، تمهیدات ویژه‌ای اندیشیده می‌شود؛ چه اینکه بیشترین فشار در پا متوجه این نقاط خواهد بود. یکی از محبوب‎ترین مواد مورد استفاده در کفی‌ها، چوب پنبه‌ی طبیعی است که بسیاری از مقاصد یاد شده را پوشش می‌دهد.

لایه‌ی بعدی، لایه‌ی پنهان است. بسیاری از نیازهای حفاظتی در این لایه مورد توجه قرار خواهند گرفت. از آن جایی که امکان انتخاب مواد سخت برای کفی بیرونی میسر نیست، در این لایه از کامپوزیت‌های ضد نفوذ در برابر سوراخ شدن استفاده می‌شود. همچنین این لایه نیز مانند لایه‌ی بالایی بهتر است تا ضد حرارت بوده تا حداکثر حفاظت گرمایی را به ارمغان آورد.

آخرین لایه، لایه‌ی بیرونی کفش ایمنی است. این لایه وظیفه‌ی حفاظت در برابر سر خوردن، الکتریسیته و ایجاد امنیت مضاعف در برابر سوراخ شدن از زیر را دارد. از جایی که معمولا این لایه از موادی با الاستیسیته‌ی متفاوت از لایه‌های بالا ساخته می‌شود، معمولا برای ایجاد ویژگی نفوذ ناپذیری از افزایش ضخامت بهره گرفته می‌شود. پیش از انتخاب کفش ایمنی دقت کنید تا مواد خورنده‌ی موجود در کارگاه شما اعم از مواد هیدروکربنی و یا اسیدی  نباید بتوانند کفی آن کفش‌ها را تحت تأثیر خود قرار دهند. 

نکته‌ی انتهایی رویه‌ی کفش ایمنی است که باید از روی پا و ناحیه‌های ساق محافظت کند. اولین موضوعی که مجدداً در ارگونومیسم کفش مساعدت کننده خواهد بود، وجود فناوری Gore-Tex در آن است. دقت کنید که ممکن است ادعای وجود این امکان در برخی مدل‌های تقلبی به دروغ عنوان شود و عدم کارایی آن‎ها دال بر بی‎فایدگی این فیچر نیست. اگر بخواهیم به طور خلاصه توضیح دهیم که Gore-Tex چیست باید گفت این فناوری ابداع شده تا از طرفی از ورود آب به جداره‌ی خود جلوگیری به عمل آورد و از طرف دیگر، اجازه‎ی خروج بخار آب از جداره‌ی سوژه را فراهم کند. این امر موجب خواهد شد تا پا همواره در رطوبت و دمای مناسبی قرار گیرد. دیگر امکانات متصور برای رویه‌ی کفش خواص ضد اسیدی، ضد ضربه و ضد نفوذ در برابر اجسام برنده است. گاهی نیز در ناحیه‌ی شصت پای کفش ایمنی، یک قطعه‎ی حفاظتی فولادی یا کامپوزیتی تعبیه می‌گردد.

تسلط و راستی آزمایی تمامی این ویژگی‎ها گاه در تمامی موارد امکان پذیر نیست. به همین علت توصیه‌ی نگارنده استفاده از برندهای معتبر در تهیه‌ی کفش ایمنی است.